Czy melomani przyszłości będą skazani na słuchanie jedynie kompozycji napisanych w
dawnych czasach, ponieważ wyczerpią się możliwości tworzenia nowych układów
dźwięków?
Czy w rozwoju muzyki może nastąpić taki moment, kiedy zostaną wyczerpane wszystkie
melodie, wszystkie śpiewane zestawienia nut? Istotnie, muzyki piszę się tak dużo i
komponuje się ją od tak dawna, że może się wydawać, iż wkrótce nie będzie można wymyślić
nowej melodii i trzeba będzie powtarzać stare.

W dziełach sztuki pogranicznej (np. pieśń, opera) tekst literacki oraz muzyka są ze sobą nierozerwalnie złączone. Ten szczególny związek obydwu dziedzin twórczości, polegający na zespoleniu brzmienia słowa z brzmieniem muzyki, nazywany jest śpiewem.
Muzyka wykorzystująca śpiew a capella to muzyka wokalna, a wykonująca śpiew z towarzyszeniem instrumentalnym to muzyka wokalno-instrumentalna. Sam śpiew jest najstarszą praktyką muzyczną.

Niektóre dzieła muzyki poważnej stanowią odwołanie do natury, kultury, historii lub życia twórcy, inne zaś pozbawione są pozamuzycznych odniesień.

Udział w programach typu talent show jest dla uczestnika nie tylko prawdziwą przygodą, ale również wymagającym sprawdzianem. Nie tylko umiejętności i talentu. Sprawdzianem radzenia sobie ze stresem i opinią publiczną.

Kultura popularna jest młodszą siostrą kultury masowej. Z pozoru niczym bliźniaczki są takie same, lecz wyraźna różnica kryje się w szczegółach i cechach ich „charakteru”. Popkultura jawi się jako wyraźna ekscentryczka pod każdym względem, natomiast kultura masowa lubi stawiać na swoim i rządzić.

Współcześnie przemysł muzyczny zaczął funkcjonować niczym olbrzymi supermarket. Muzyka stała się masową produkcją, a muzyk produktem. Zgodnie z założeniami kultury popularnej i masowej XXI wieku, instytucje muzyczne zaczęły działać w myśl ekonomicznej zasady – bez popytu nie ma podaży. W związku z tym konsumenci chętniej „wezmą” z muzycznej półki tego artystę, który ma dla nich najbardziej atrakcyjną „etykietę” i lepiej się prezentuje.